Dzień sto czterdziesty dziewiąty - Kondycja

150 dni - czyli prawie 5 miesięcy za mną.

W mailach pytacie o efekty. największe i najbardziej widoczne widać było podczas 1000 kcal - bez ćwiczenia - z wygodna dietą. Żałuje bardzo, że nie mogę jej już kontynuować.

Ale tez funkcjonując na 1400 - 1600 kcal czuje się silniejsza. Doszła tez woda w mojej diecie - 4 litry, ktora ewidentnie mnie oczyszcza - bo cera bardzo mi się zmieniła, tzw. skórki pomarańczowej mimo tłuszczyku mniej jakby (bez dodatkowych masaży). Faktem tez jest, że nie palę - więc też może to wpływać na samopoczucie. Patrząc na wagę spada mi od 0,5 do 1 kg tygodniowo - więc to bardzo zdrowo. Ale wymaga cierpliwości. Ta cierpliwość mam i myślę, że nei mam problemu z tym, żeby kontynuować ta dietę jeszcze do listopada przynajmniej. 

Zaniedbałam się - więc muszę cierpieć. odchudzamy się dwa razy dłużej niż tyjemy.  Ale to też nie jest duże cierpienie, bo przyzwyczaiłam się do 5 posiłków, nie muszę zbyt dużo czasu poświęcać na przygotowanie jedzenia - i trudne są weekendy - kiedy rozpieszczam swoje dziecko. 

Ale nosze w tej chwili rozmiar 46 i jestem zadowolona. Chyba najbardziej z tego, że udowodniłam sobie, że mogę wiele zdziałać. I że jestem twarda. I rzuciłam fajki i colę i wino i jestem na diecie.

Ale jest jedno ale - ćwiczenie i kondycja. Mam z tym problem - nie z mobilizacja do ćwiczeń, bo lubię to uderzenie endorfin. jednak ciało i kondycja mnie ograniczają. I patrze na swojego syna... z którym chciałabym biegać...

Obecnie on biega dziennie na bieżni 5 km (chciałby więcej, ale po prostu nie czuje granicy), ale to środek zastępczy. Trzeba z nim pobiegać na zewnątrz. Nie mam siły. Kolana bolą - mam zadyszkę. Serce mi wyskoczy. Jeszcze jestem za ciężka na taki sport. A jak chcę normalnie ćwiczyć to teraz newralgia mnie ogranicza...

Nie pije, nie palę, zaczęłam się zdrowo odżywiać, nie chleje coli :) - zaraz z kawa też pewnie skończę. 

Ale z kondycją nadal słabiuteńko... słabiuśko...
Wściekła jestem... na siebie...
Ale może zaraz... za chwilę... może najpierw kijki...? 

czekam na wiosnę :)

To kolejna rzecz, która mi się ostatnio popsuła - wzięłam więc sprawy w swoje ręce.
Po prostu woda nie płynie. Dziś taka wieczorna rozrywka mnie czeka.
Trzymajcie kciuki!